Εθισμός στα τυχερά παιχνίδια

Έρευνες μέχρι σήμερα δείχνουν ότι οι παθολογικοί τζογαδόροι και οι τοξικομανείς μοιράζονται πολλές από τις ίδιες γενετικές προδιαθέσεις για παρορμητικότητα και αναζήτηση ανταμοιβής. Ακριβώς όπως οι χρήστες ουσιών απαιτούν όλο και πιο δυνατές επιτυχίες για να φτάσουν ψηλά, οι ψυχαναγκαστικοί τζογαδόροι επιδιώκουν όλο και πιο επικίνδυνες επιχειρήσεις. Ομοίως, τόσο οι τοξικομανείς όσο και οι προβληματικοί τζογαδόροι υπομένουν συμπτώματα στέρησης όταν χωρίζονται από τη χημική ουσία ή τη συγκίνηση που επιθυμούν. Και μερικές μελέτες υποδεικνύουν ότι μερικοί άνθρωποι είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι τόσο στον εθισμό στα ναρκωτικά όσο και στον ψυχαναγκαστικό τζόγο, επειδή το κύκλωμα ανταμοιβής τους είναι εγγενώς ανεπαρκές ---κάτι που μπορεί να εξηγήσει εν μέρει γιατί αρχικά αναζητούν μεγάλες συγκινήσεις.

Ακόμη πιο συναρπαστικό, οι νευροεπιστήμονες έχουν μάθει ότι τα ναρκωτικά και ο τζόγος μεταβάλλουν πολλά από τα ίδια εγκεφαλικά κυκλώματα με παρόμοιους τρόπους. Αυτές οι ιδέες προέρχονται από μελέτες της ροής του αίματος και της ηλεκτρικής δραστηριότητας στον εγκέφαλο των ανθρώπων καθώς ολοκληρώνουν διάφορες εργασίες σε υπολογιστές που είτε μιμούνται τα παιχνίδια του καζίνο είτε δοκιμάζουν τον έλεγχο των παρορμήσεων τους. Σε ορισμένα πειράματα, οι εικονικές κάρτες που επιλέγονται από διαφορετικές τράπουλες κερδίζουν ή χάνουν χρήματα από έναν παίκτη. άλλες εργασίες προκαλούν κάποιον να ανταποκριθεί γρήγορα σε μεμονωμένες εικόνες που αναβοσβήνουν στην οθόνη, αλλά να μην αντιδράσει σε άλλες.

Μια γερμανική μελέτη του 2005 που χρησιμοποιεί ένα τέτοιο παιχνίδι τράπουλας δείχνει ότι οι προβληματικοί τζογαδόροι ---όπως οι τοξικομανείς --- έχουν χάσει την ευαισθησία τους στο υψηλό τους: όταν κερδίζουν, τα άτομα είχαν χαμηλότερη από την τυπική ηλεκτρική δραστηριότητα σε μια κρίσιμη περιοχή του συστήματος ανταμοιβής του εγκεφάλου. Σε μια μελέτη του 2003 στο Πανεπιστήμιο Yale και μια μελέτη του 2012 στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ, οι παθολογικοί παίκτες που έκαναν τεστ που μέτρησαν την παρορμητικότητά τους είχαν ασυνήθιστα χαμηλά επίπεδα ηλεκτρικής δραστηριότητας στις προμετωπιαίες περιοχές του εγκεφάλου που βοηθούν τους ανθρώπους να αξιολογούν τους κινδύνους και να καταστείλουν τα ένστικτα. Οι τοξικομανείς έχουν επίσης συχνά έναν άτονο προμετωπιαίο φλοιό.

Περαιτέρω στοιχεία ότι ο τζόγος και τα ναρκωτικά αλλάζουν τον εγκέφαλο με παρόμοιους τρόπους εμφανίστηκαν σε μια καταπληκτική ομάδα ανθρώπων: σε αυτούς με τη νευροεκφυλιστική διαταραχή της νόσου του Πάρκινσον. Χαρακτηρίζεται από μυϊκή δυσκαμψία και τρόμο, η νόσος Πάρκινσον προκαλείται από τον θάνατο των νευρώνων που παράγουν ντοπαμίνη σε ένα τμήμα του μεσεγκεφάλου. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι ένας εξαιρετικά υψηλός αριθμός ασθενών με Πάρκινσον --- μεταξύ 2 και 7 τοις εκατό --- είναι ψυχαναγκαστικοί τζογαδόροι. Η θεραπεία για μια διαταραχή πιθανότατα συμβάλλει σε μια άλλη. Για να ανακουφίσουν τα συμπτώματα της νόσου του Πάρκινσον, ορισμένοι ασθενείς λαμβάνουν λεβοντόπα και άλλα φάρμακα που αυξάνουν τα επίπεδα ντοπαμίνης. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι σε ορισμένες περιπτώσεις η προκύπτουσα εισροή χημικών τροποποιεί τον εγκέφαλο με τρόπο που κάνει τους κινδύνους και τις ανταμοιβές ---ας πούμε, εκείνους σε ένα παιχνίδι πόκερ --- πιο ελκυστικές και βιαστικές αποφάσεις πιο δύσκολο να αντισταθούν.

Μια νέα κατανόηση του καταναγκαστικού τζόγου βοήθησε επίσης τους επιστήμονες να επαναπροσδιορίσουν τον ίδιο τον εθισμό. Ενώ οι ειδικοί συνήθιζαν να θεωρούν τον εθισμό ως εξάρτηση από μια χημική ουσία, τώρα τον ορίζουν ως επανειλημμένη επιδίωξη μιας ικανοποιητικής εμπειρίας παρά τις σοβαρές επιπτώσεις. Αυτή η εμπειρία μπορεί να είναι η υψηλή κατανάλωση κοκαΐνης ή ηρωίνης ή η συγκίνηση του διπλασιασμού των χρημάτων κάποιου στο καζίνο.

"Η προηγούμενη ιδέα ήταν ότι πρέπει να καταναλώσεις ένα φάρμακο που αλλάζει τη νευροχημεία στον εγκέφαλο για να εθιστείς, αλλά τώρα γνωρίζουμε ότι σχεδόν οτιδήποτε κάνουμε αλλάζει τον εγκέφαλο."

λέει ο Timothy Fong, ψυχίατρος και ειδικός στους εθισμούς στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες.

"Είναι λογικό ότι ορισμένες άκρως ανταποδοτικές συμπεριφορές, όπως ο τζόγος, μπορούν επίσης να προκαλέσουν δραματικές σωματικές αλλαγές."